Deze voorstelling was kort en krachtig, zó krachtig dat er een kans bestaat dat je letterlijk wordt opgeslorpt in tubes en zelf ontploft door knallende elektriciteitskasten.
Ook wij zullen er kort over zijn: het is een stuk die je op eigen risico bekeken moet hebben als je van een dosis absurdisme en beeldende kunst houdt. Miet krijgt het voor elkaar om de meest simpele materialen om te toveren naar een desastreus pretpark.
Gelukkig bouwt het zich langzaam op (of af?) beginnende met een groot kartonnen huis in een lege zaal, en een elektriciteitskast met benen. Is het een hangjongere? Is het defect? Overspannen? Al snel ontstaan er meerdere vragen waar geen antwoord op lijkt te komen. Uit welke wereld komen de andere personages? Een man met het langste bovenlijf die enkel Simlish spreekt? Een tafel met hele elegante... benen. Een schattig dooskindje met een té grote snavel, of is het die stofzuiger van de Teletubbies?
Does it make ANY sense? Neen, dat doet het ook niet. Je hebt daarom niet veel nodig: laat je dosis verstand en analytisch vermogen thuis, en neem jouw vrienden mee voor een grenzeloze performance waar je best al eens mag lachen!
Een geweldig stuk om jouw culturele bagage, en je hoofd mee te vullen.