Voor velen hoeft Glints geen introductie meer, voor mij was dit toch nog welkom -omdat ik door onduidelijke redenen de opkomende Glints-trein gemist had. Blij te kunnen zeggen dat ik nu wel meerijd.
In mijn entourage werd Glints bestempeld als een must see, dus vanuit die insteek was ik geprikkeld toen ik op Facebook zag verschijnen dat ze op 13 mei in de Roma zouden neerstrijken. Het muzikale project van Jan Maarschalk Lemmens, een muzikant met veel liefde voor oprechte muziek en voor taal. Aan de vele zomers die hij doorbracht op een steenworp van Londen hield hij een Engels accent over. Dat combineert hij met elementen uit hiphop, elektronische muziek en pop tot een sterk geheel. En net de Roma mocht gastheer spelen om zijn nieuwe werk Burgundy aan het Antwerpse thuispubliek voor te stellen.
Ondanks de vredelievende oproep om te bewegen -"wij maken muziek om te dansen"-, blijft het statisch in de zaal. Zelfs bij de verrassende gitaarsolo die debuutsingle "Dread" opfrist, komt er weinig weerwoord van het publiek. Hoewel dit moment me doet beseffen dat hier topmuzikanten op het podium staan en er dus zeker wat meer reactie op zijn plaats was. De manier waarop er effect wordt gezet op de instrumenten, is fenomenaal en voor mij ongehoord. Maar op het podium is geen plaats voor Antwerpse pretentie vandaag. Misschien had die er wat meer mogen zijn om het publiek op te zwepen? Al kwam het best in orde toen de cover van Akon toen de boxen knalde.
Wat ik zo sterk vind aan Glints is het feit dat je op hun muziek geen label kan plakken. De vraag beantwoorden welke soort muziek ik voorgeschoteld kreeg op 13 mei, is dan ook een onbegonnen opdracht. En dat maakte de voorstelling ook zo buitengewoon en fris. Een niet eerder gehoorde mix van hiphop, pop en sterke elektronische effecten, die je zelf moet horen om te kunnen begrijpen welk genre het is. Live nog een pak sterker dan op plaat, daar waren wij getuige van.
De legendarische oude cinemazaal De Roma was decor van deze knetterende wisselwerking tussen hiphop, poppy sounds, funk en elektronica. Ik wil zeker geen afbreuk doen aan deze gevierde zaal die bij elk bezoek een vleugje nostalgie naar vroegere tijden doet opwekken. Maar ik stel me wel de vraag of dit decor de juiste partner was voor de nevelige tonen van Glints. Nostalgie, gaat dat hand in hand met experimentele vernieuwing? Decormatch of niet, Glints heeft er een fan bij.