KRAAKRELAAS Vrijdag 31 mei 2019 ‘Ja, maar eerst een diploma’ met Adriaan Van den Hoof en Tom Peeters
Guilty as fuck. En wel omdat ik een wijde jeansbroek aanhad, opgetrokken tot ver boven mijn navel, mijn T-shirt er keurig had ingepropt en de look had aangevuld met mottige sportschoenen van een of ander graaf merk. Oh ja, ik ben ook al 2x naar Bazart gaan kijken. En wel daarom moet ik deze recensie beginnen met een welgemeende sorry aan Adriaan Van den Hoof. Want hoewel de 90’s helemaal terug zijn en de jeugd volop mee surft op de golf van foute kledingtrends en 2Fabiola, zijn er ook mensen waarbij er minder aangename herinneringen naar boven komen. Bellen met je lief via de vaste telefoon die dan in het midden van de woonkamer stond bijvoorbeeld of die verschrikkelijke Buffalo’s.
Adriaan Van den Hoof laat in zijn nieuwste show zijn frustraties de vrije loop over zowel hedendaagse als nostalgische zaken. Hij wordt hierbij geflankeerd door zijn goede vriend Tom ‘Pele’ Peeters die hem af en toe van fantastische repliek dient (en ook nog eens geweldig gitaar kan spelen). De dynamiek tussen de twee heren in combinatie met een thuismatch zorgen voor een gezellige en hilarische sfeer. Er gebeuren heel wat onverwachte dingen die zelfs Adriaan en Pele niet hadden zien aankomen. Heerlijk. In ‘Ja, maar eerst een diploma’ denkt Adriaan (ik denk wel dat ik Adriaan mag zeggen, ik woon ook in Lier) na over zijn levensloop en of hij tevreden is met waar hij nu staat. En laat ons allemaal samen dankbaar zijn dat dat op het podium is en niet in een operatiezaal.
De show raakt veel verschillende thema’s aan en Adriaan springt van personage tot personage. Af en toe haast hij zich zo door de show heen dat de meer rustige stukken welgekomen zijn, zowel voor hem als voor het publiek. Weer op adem gekomen raast de trein weer lustig voort, sommige dingen veranderen nooit. Een goede verteller, lachen met het soms absurde moderne vandaag, een lieve maar gevatte muzikale assistent en een decor dat nostalgie ademt. Deze show heeft alles om het publiek te doen lachen, ontspannen en met een goed gevoel huiswaarts te doen keren. Ik zou zeker aanraden om te gaan kijken, al was het maar omdat er eindelijk iemand kan bevestigen dat Zoutelande een cover is.